ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΚΕΡΙ…

Γράφει ο Αθανάσιος Μασλαρινός

Όσοι μεγαλώσαμε στο Σιτοχώρι Σερρών, μεταξύ ’55 και ’85, ήμασταν πολύ τυχεροί.

Συνεχώς, στ’ αυτιά μας αντηχούν νοσταλγικά, εκτός από τις ψαλμωδίες των κατά καιρούς ιερέων, κυρίως οι μελωδικές φωνές των δύο βασικών ιεροψαλτών, του Παναγιώτη Κουντουρά, δεξιά, του Ψάλτη (με το Ψ κεφαλαίο) και του Άγγελου Ζαφείρη, αριστερά, του Παπάγγελου, όπως ήταν γνωστός, αφού ήταν γαμπρός ιερέα κι επιθυμούσε κι ο ίδιος να γίνει παπάς .

  Ο πρώτος μόλις έφυγε για να ψέλνει στους αιώνιους ουρανούς. Να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Άγιο Γεώργιο, στον Άγιο Δημήτριο, ενίοτε και σε άλλους Αγίους. Πάει να βρει τον δεύτερο, το ταίρι του στο ψαλτήρι, ο οποίος δυστυχώς, εδώ και αρκετό καιρό δεν είναι πια κοντά μας. Μας λείπουν,  αλλά θα είναι καλά εκεί που πήγανε. Θα ψάλλουν τώρα μαζί με τους αγγέλους.

  Ώρες-ώρες, αναρωτιέμαι αν είναι καλό να καλομαθαίνεις ή να «κακομαθαίνεις».

  Συνομιλώντας με συντοπίτες καταλήγουμε πάντα, ότι δημιούργησαν σε μας, ένα υψηλό επίπεδο ακουστικής αισθητικής των  εκκλησιαστικών ύμνων ώστε να έχουμε γίνει δύσκολο και απαιτητικό εκκλησίασμα. Έριξαν όμως, τον σπόρο, τον οποίο καλλιεργούν πια νέα παιδιά, μερικά εκ των οποίων βαδίζουν στα χνάρια τους. Κι ευχόμαστε, οι μαθητές να ξεπεράσουν τους δασκάλους!

  Γι αυτό θα τους θυμόμαστε πάντα. Γι αυτό θα ευχόμαστε στον Παναγιώτη τον Ψάλτη να συνεχίσει, εκεί, στο δεξί ψαλτήρι και στον Άγγελο τον Παπάγγελο απέναντί του, στο αριστερό, να βγάζουν ασπροπρόσωπο το χωριό μας, όπου κι αν ψάλλουν προς δόξα των Αγίων!

Τους ευχαριστούμε!